Crétien van Campen las twintig woorden voor en de deelnemers kozen per woord drie kleurstalen die hun kleurgewaarwording het meest benaderde. Voor hen lag een door Clara Froger gemaakte selectie van 118 kleurstalen uit het Natural Color System.
Bij het testonderdeel muziekkleur was een musicus aanwezig om de klanken zo natuurlijk te laten klinken. Nick McGuire speelde akkoorden op een contrabas, gitaar en trompet. Wederom kozen de deelnemers kleurstalen die hun kleurervaringen benaderden.
Waren de voorgaande afleveringen van de synesthesiedag (de eerste in 2000) geheel gewijd aan het testen van synestheten; deze keer was een creatief element in het programma gebracht. De deelnemers hebben hun synesthetische ervaringen geschilderd. Dat bleek een goede keuze. Want naast de kleuren lieten de gemaakte schilderingen zien dat vorm, textuur en ruimte minstens zo sailliant zijn.
Het schilderen van de woordklanken O – E – OE – KOEL – STROEP bracht bijvoorbeeld aan het licht dat bij de ene synestheet de kleuren van de O en de E in de OE versmelten of veranderen terwijl ze bij een andere synestheet onveranderd naast elkaar blijven staan. Bij het schilderen van het woord KOEL bleek dat woordbetekenis nauwelijks van invloed is. De verwachting dat de kleuren koeler zouden zijn werd niet bevestigd. De letters en de woorden hebben een eigen kleur die los staat van de betekenis. De synestheten hadden dan ook geen enkele moeite om het onzinwoord STROEP te schilderen. Een cruciaal gegeven werd weer eens bevestigd: Iedere synestheet, of nauwkeuriger gezegd het brein van iedere synestheet houdt vast aan zijn eigen systematiek.
Met een stuk had niemand problemen en dat was om een schildering te maken van een geweldige improvisatie van Nick op contrabas. Hij gebruikte vrijwel het gehele scala van de manshoge snaren van hoog en laag op een afwisselend swingende, ingetogen en sfeervolle wijze. De hier afgedrukte beelden spreken voor zich.
De dag werd afgesloten met een optreden door de Rotterdamse IP-groep van improviserende muzikanten in samenwerking met filmmaker Joost van Veen. Een versie van hun project Synesthesie#2 werd gespeeld. Uit de discussie na afloop bleek dat het gebruik van het begrip synesthesie door kunstenaars niet altijd overeenkomt met de ervaringen van synestheten zelf.
En er werd nog lang nagepraat tot de avondschemer de prachtige kleurschakeringen in de galerie toedekten die een zonnige lentedag lang de synesthesieën van negen mensen verbeeld en verlevendigd hadden.
Met dank aan Rosa Boekhorst voor het 'vlekkeloze' verloop van het dagprogramma.
